سندرم دکرون یک بیماری دردناک است که بر تاندون های مچ دست تأثیر می گذارد. زمانی اتفاق می افتد که 2 تاندون اطراف پایه شست شما متورم شوند. تورم باعث می شود غلاف ها (پوست) پوشاننده تاندون ها ملتهب شوند. این به اعصاب مجاور فشار وارد می کند و باعث درد و بی حسی می شود.
بهترین راه برای پیشگیری از این بیماری، اجتناب از حرکات تکراری است. برای کاهش استرس روی مچ دست، اقدامات خود را تغییر دهید. اگر از مچ دست خود استفاده می کنید، مکرراً استراحت کنید. در صورت لزوم از بریس یا آتل روی شست و مچ دست خود استفاده کنید.
علائم سندرم دکرون
علامت اصلی این بیماری، درد یا حساسیت در ناحیه پایه انگشت شست شما است. همچنین ممکن است درد در بالای ساعد خود را احساس کنید. درد ممکن است به آرامی ایجاد شود یا به طور ناگهانی ظاهر شود. هنگامی که از دست، شست یا مچ خود استفاده می کنید، ممکن است بدتر شود.
علائم دیگر عبارتند از:
- تورم در نزدیکی قاعده انگشت شست.
- بی حسی در پشت انگشت شست و اشاره.
- احساس گرفتگی و فشار هنگام حرکت دادن انگشت شست
دلایل سندرم دکرون
شایع ترین علت استفاده بیش از حد مزمن از مچ دست است. حرکات تکراری روز به روز باعث تحریک و درد می شود. یکی از حرکات رایج که باعث آن می شود، بلند کردن کودک روی صندلی ماشین است. دیگری بلند کردن کیسه های مواد غذایی سنگین توسط دسته است. علل دیگر می تواند شامل آسیب مستقیم به مچ دست یا آرتریت التهابی باشد.
اگر:
- شما یک زن هستند.
- شما 40 سال یا بیشتر سن دارید.
- سرگرمی یا شغل شما شامل حرکات مکرر دست و مچ است. این یک علت بسیار رایج است.
- باقی ماندن بافت اسکار از آسیب دیدگی قبلی مچ دست بافت اسکار می تواند حرکت تاندون های شما را محدود کند.
- بارداری. تغییرات هورمونی در دوران بارداری می تواند باعث آن شود.
- شما آرتروز دارید
در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این عارضه قرار دارید.
درمان سندرم دکرون
- اعمال گرما یا یخ در ناحیه آسیب دیده.
- مصرف یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID). اینها شامل ایبوپروفن (Advil، Motrin) یا ناپروکسن (Aleve) است.
- اجتناب از فعالیت هایی که باعث درد و تورم می شوند. به خصوص از حرکات مکرر دست و مچ اجتناب کنید.
- استفاده از آتل 24 ساعته به مدت 4 تا 6 هفته برای استراحت شست و مچ دست.
- تزریق استروئیدها یا یک بی حس کننده موضعی (داروی بی حس کننده) به غلاف تاندون. این تزریق ها بسیار موثر هستند و به طور مرتب استفاده می شوند.
یک فیزیوتراپیست می تواند به شما نشان دهد که چگونه نحوه حرکت خود را تغییر دهید. این می تواند فشار روی مچ دست شما را کاهش دهد. او همچنین می تواند تمریناتی را برای تقویت عضلات به شما آموزش دهد.
اکثر افراد پس از 4 تا 6 هفته از درمان متوجه بهبودی می شوند. آنها می توانند پس از از بین رفتن تورم از دست و مچ خود بدون درد استفاده کنند.
اگر مورد شما شدید باشد یا اگر سایر درمان‌ها درد شما را تسکین ندهند، ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید. در طی جراحی سرپایی، جراح بریدگی کوچکی در غلاف اطراف تاندون های متورم ایجاد می کند. این امر فضای بیشتری را برای حرکت تاندون ها فراهم می کند.
پس از جراحی، برای تقویت مچ دست و شست باید فیزیوتراپی انجام دهید. این به جلوگیری از عود مشکل کمک می کند. هنگامی که ناحیه بهبود یافت و به قدرت کامل بازگشت، باید از دست خود استفاده عادی داشته باشید.
کلمات مرتبط :
فیزیوتراپی مچ دست – فیزیوتراپ دست پس از جراحی – فیزیوتراپی در اصفهان
