تاندونیت دست ، وضعیتی است که باعث التهاب یا تحریک تاندون های دست می شود. تاندون ها بافت های قوی و فیبری هستند که ماهیچه ها را به استخوان ها متصل می کنند. آنها با انتقال نیروی تولید شده توسط عضلات به استخوان ها که منجر به حرکت می شود، نقش مهمی در حرکت دارند. تاندونیت دست می تواند باعث ناراحتی قابل توجهی شود و فعالیت های روزانه را محدود کند، این آسیب معمولا به دلیل حرکات تکراری یا استفاده بیش از حد رخ می دهد.
تاندونیت اصطلاح پزشکی برای التهاب یا تحریک تاندون است. این عارضه می تواند در هر قسمتی از بدن که تاندون ها در آن یافت می شود، از جمله شانه، آرنج، زانو و البته دست رخ دهد. هنگامی که تاندونیت دست رخ می دهد، معمولاً تاندون‌های مچ، انگشتان یا شست درگیر می شوند که مسئول کنترل حرکت ظریف و حرکات پیچیده هستند.
التهاب زمانی رخ می دهد که تاندون بیش از حد استفاده شود یا آسیب ببیند. این منجر به تورم، درد و گاهی اوقات ضعف در ناحیه آسیب دیده می شود. با گذشت زمان، اگر این بیماری درمان نشود، می تواند منجر به درد مزمن و محدودیت حرکتی شود و انجام کارهای روزمره را دشوار کند. فیزیوتراپی تخصصی دست نقش مهمی در بهبود و درمان تاندونیت دست دارد که در کلینیک فیزیوتراپی فراتکنیک در اصفهان ارائه می شود.
روشهای تشخیص
پزشک متخصص معمولاً بر اساس معاینه فیزیکی و بررسی تاریخچه پزشکی بیمار، تاندونیت دست را تشخیص می دهد. آنها همچنین ممکن است در مورد فعالیت هایی که ممکن است منجر به این عارضه شده باشد، مانند حرکات تکراری یا استفاده بیش از حد از دست، سؤالاتی بپرسند.
در برخی موارد، آزمایش‌های تشخیصی بیشتری ممکن است برای تایید تشخیص یا رد سایر شرایط مورد نیاز باشد. این تست ها می تواند شامل موارد زیر باشد:
اشعه ایکس: در حالی که اشعه ایکس نمی تواند التهاب تاندون را نشان دهد، می تواند به رد شکستگی، آرتریت یا سایر مشکلات مرتبط با استخوان که ممکن است در بروز علائم کمک کند کمک کند.
سونوگرافی: این تکنیک تصویربرداری می‌تواند دید واضحی از تاندون‌ها و بافت‌های نرم فراهم کند و به پزشک کمک کند التهاب یا آسیب را شناسایی کنید.
MRI: MRI می‌تواند نمای دقیقی از بافت‌های نرم دست و مچ دست، از جمله تاندون ها ارائه دهد. می تواند به شناسایی پارگی یا آسیب قابل توجه به تاندون ها کمک کند.
معاینه فیزیکی: پزشک ممکن است مانورهای خاصی را برای تست حساسیت، تورم و دامنه حرکت در ناحیه آسیب دیده انجام دهد. آنها همچنین ممکن است با درخواست از بیمار برای انجام حرکات خاصی با دست خود، قدرت را آزمایش کنند.
علل تاندونیت دست
حرکات تکراری: انجام کارهای تکراری، به ویژه کارهایی که شامل انگشتان و دست ها می شود، مانند تایپ کردن، نواختن آلات موسیقی یا استفاده از ماوس کامپیوتر، می تواند به تاندون ها فشار وارد کند. با گذشت زمان، این حرکات تکراری می تواند منجر به ایجاد پارگی در تاندون ها شود که باعث التهاب و درد می شود.
استفاده بیش از حد: استفاده بیش از حد از دست، به‌ویژه در فعالیت هایی که نیاز به گرفتن شدید یا حرکات چرخشی دارند، می‌تواند تاندون ها را تحت فشار قرار دهد. این امر در بین افرادی که در ورزش هایی مانند تنیس، گلف یا وزنه برداری شرکت می کنند، رایج است.
تروما یا آسیب: آسیب های ناگهانی یا حاد به دست، مانند رگ به رگ شدن یا شکستگی، می تواند منجر به تاندونیت دست شود. پس از آسیب، تاندون ها ممکن است به عنوان بخشی از روند بهبودی بدن ملتهب شوند.
سن: با افزایش سن، تاندون ها انعطاف پذیری خود را از دست می دهند و بیشتر مستعد آسیب می شوند. این امر به ویژه در مورد افراد بالای 40 سال که تاندون های آنها ممکن است به سرعت و کارآمدی سابق بهبود پیدا نکند، صادق است.
ارگونومی ضعیف: وضعیت بدنی نادرست یا طراحی نامناسب فضای کاری می تواند منجر به فشار روی دست و مچ شده و خطر بروز تاندونیت دست را افزایش می دهد. به عنوان مثال، قرارگیری نادرست صفحه کلید یا ماوس می تواند دست را در موقعیت های نامناسب قرار دهد و خطر تاندونیت را افزایش دهد.
شرایط سلامتی: برخی شرایط پزشکی مانند آرتریت روماتوئید، دیابت یا نقرس می توانند احتمال تاندونیت را افزایش دهند. این شرایط می‌تواند بر توانایی تاندون‌ها برای بهبودی تأثیر بگذارد و آنها را مستعد التهاب کند.
علائم تاندونیت دست
درد: درد علامت بارز تاندونیت است. معمولاً در اطراف تاندون آسیب دیده موضعی است و می تواند تیز، دردناک یا ضربان دار باشد. درد اغلب با حرکت بدتر می شود، به ویژه با فعالیت هایی که شامل گرفتن، چرخاندن یا خم کردن دست است.
تورم: التهاب در تاندون آسیب دیده می تواند منجر به تورم قابل مشاهده شود. این ممکن است با قرمزی یا گرمی در ناحیه همراه باشد.
سفتی: تاندونیت دست می تواند احساس سفت شدن دست را ایجاد کند و حرکت ممکن است محدود شود. افراد مبتلا به این عارضه ممکن است برای باز کردن یا خم کردن کامل انگشتان یا مچ دست مشکل پیدا کنند.
ضعف: دست ممکن است احساس ضعف کند، به ویژه در هنگام تلاش برای گرفتن یا بلند کردن اشیاء. این به این دلیل است که تاندون ها آنطور که باید کارآمد عمل نمی کنند.
حساسیت: ناحیه اطراف تاندون آسیب دیده ممکن است در لمس حساس باشد. فشار دادن روی تاندون ممکن است درد را افزایش دهد.
درمان تاندونیت دست
هدف درمان تاندونیت دست کاهش التهاب، کاهش درد و بهبود مناسب تاندون است. رویکرد به شدت بیماری بستگی دارد، اما گزینه های درمانی رایج عبارتند از:
1. استراحت کنید
استراحت اولین و مهمترین قدم در درمان تاندونیت است. اجتناب از فعالیت‌هایی که باعث تشدید بیماری می‌شوند، مانند تایپ کردن یا بلند کردن، به تاندون‌ها زمان می‌دهد تا بهبود یابند. استراحت منظم در طول فعالیت هایی که شامل حرکات مکرر دست است نیز برای جلوگیری از فشار بیشتر ضروری است.
2. یخ درمانی
قرار دادن یخ در ناحیه آسیب دیده می تواند به کاهش تورم و بی حس کردن درد کمک کند. از یک کیسه یخ پیچیده شده در یک پارچه استفاده کنید و آن را به مدت 15 تا 20 دقیقه هر چند ساعت یکبار در مرحله اولیه التهاب قرار دهید.
3. داروهای ضد التهابی
داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، مانند ایبوپروفن یا آسپرین، می توانند برای کاهش درد و تورم استفاده شوند. این داروها به کاهش ناراحتی و بهبودی کمک می کنند. با این حال، آنها نباید بیش از حد استفاده شوند و فقط باید طبق دستور پزشک مصرف شوند.
4. فیزیوتراپی تخصصی دست
یک فیزیوتراپیست می تواند شما را از طریق تمرینات خاصی برای کشش و تقویت تاندون ها و عضلات دست راهنمایی کند. این تمرینات می تواند به بهبود انعطاف پذیری، کاهش سفتی و جلوگیری از آسیب های بعدی کمک کند.
5. بریسینگ یا آتل بندی
در برخی موارد، استفاده از بریس یا آتل می‌تواند به بی‌حرکتی دست کمک کند و به تاندون‌ها زمان برای بهبودی بدهد. این به ویژه در صورتی مفید است که تاندونیت در اثر آسیب ناشی از استفاده بیش از حد ایجاد شده باشد یا اگر بیمار نیاز به محافظت از ناحیه آسیب دیده در طول بهبودی داشته باشد.
6. تزریق کورتیکواستروئید
برای موارد شدید یا مزمن تاندونیت، پزشک ممکن است تزریق کورتیکواستروئید را توصیه کند. این تزریق ها می توانند با کاهش التهاب در تاندون، تسکین فوری را فراهم کنند. با این حال، آنها معمولاً تنها زمانی استفاده می شوند که سایر درمان ها مؤثر نبوده باشند.
7. جراحی
در موارد نادر، ممکن است برای ترمیم تاندون پاره شده یا آسیب دیده، جراحی مورد نیاز باشد. این معمولاً تنها پس از شکست همه گزینه های درمانی دیگر در نظر گرفته می شود. فیزیوتراپی تخصصی دست پس از جراحی تاندونیت دست برای کمک به تسریع روند بهبودی از اهمیت زیادی برخوردار است.
