آرتروز لگن نوعی بیماری تخریبی مفصل لگن است که به دلیل فرسایش و تخریب تدریجی غضروف مفصل لگن رخ داده و شیوع آن در افراد میانسال و سالمند بیش از سایر افراد است.
آرتروز مفصل لگن آرتروز زانو شایع ترین نوع آرتروز که با احساس درد و ناراحتی در مفصل لگن و بروز مشکلات حرکتی همراه است.
آرتروز لگن می تواند بحدی شدید باشد که موجب بروز مشکلات متعدد حرکتی شود و به عنوان یک بیماری ناتوان کننده سبب بروز اختلال در زندگی فرد شود.
مفصل لگن به دلیل اینکه فشار ناشی از وزن را نیز متحمل می شود بیش از سایر مفاصل بدن در معرض خطر ابتلا به آرتروز قرار دارد.
افزایش سن و استفاده بیش از حد از مفصل از مهم ترین عواملی هستند که ریسک ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند.
تخریب غضروف مفصلی و در نتیجه آن ساییدگی استخوان ها در طی این بیماری رخ می دهد، غضروف تحلیل رفته استخوان برای جبران آسیب ایجاد شده شروع به رشد به سمت خارج می کند و سبب ایجاد زوائد استخوانی می شود که می تواند منجر به تشدید درد و مشکلات بیمار شود.
غضروف ها بافتی دارای خاصیت انعطاف پذیری بوده و علاوه بر کمک به تسهیل حرکت استخوان ها در محل مفصل در جذب شوک های وارده به مفصل نیز موثر بوده و ریسک آسیب پذیری مفصل را کاهش می دهند.
علائم آرتروز لگن
- درد مفصل لگن که با فعالیت و راه رفتن تشدید می شود.
- التهاب و تورم مفصل لگن
- تشدید درد هنگام فعالیت
- انتشار درد به کشاله ران و زانوها
- ناتوانی در راه رفتن و حفظ تعادل
- درد هنگام نشستن و برخاستن
- خشکی و سفتی مفصل لگن
- تغییر شکل مفصل
- کاهش دامنه حرکتی مفصل لگن
- شنیده شدن صدای سایش استخوان ها هنگام حرکت دادن مفصل
- ضعف و آتروفی عضلات اطراف مفصل لگن
دلایل و عوامل خطر
- افزایش سن (با بالا رفتن سن خطر آسیب های مفصلی و تخریب بافت های مفصل افزایش می یابد.)
- آسیب دیدگی مفصل در گذشته مانند شکستگی لگن
- اضافه وزن (وارد شدن فشار بیش از حد ناشی از اضافه وزن بر مفاصل بدن ریسک تخریب آن ها و بروز بیماری هایی همچون آرتروز را افزایش می دهد)
- سابقه خانوادگی ابتلا به آرتروز
- بیماری های مفصلی مانند آرتریت روماتوئید و برخی بیماری ها مانند نقرس و دیابت نیز ریسک ابتلا به آرتروز مفاصل را افزایش می دهند.
روش های درمان
کاهش میزان فعالیت و استراحت دادن به مفصل مبتلا به آرتروز برای جلوگیری از پیشرفت بیماری و همچنین تسکین درد و التهاب مفصل ضروری است.
قرار دادن کمپرس گرم بر روی مفصل مبتلا به آرتروز سبب افزایش جریان خون در مفصل و تسکین درد می شود ، گرم کردن مفصل همچنین سبب بهبود دامنه حرکتی مفصل می شود.
کاهش وزن در صورتی که بیمار دچار اضافه وزن است در تخفیف علائم و عوارض بیماری کمک کننده است.
برای تسکین درد و التهاب لگن استفاده از داروهای مسکن و ضدالتهاب مانند ایبوپروفن و آسپرین و در صورت درد شدید داروهای کورتونی تزریقی توصیه می شوند.
فیزیوتراپی بهترین روش درمانی در کمک به تسکین علائم و جلوگیری از پیشرفت بیماری است.
لیزر درمانی با لیزر پرتوان و درمان دستی در کنار تمرینات ورزشی برای درمان این بیماری توسط فیزیوتراپیست مورد استفاده قرار می گیرند.
تمرینات ورزشی که فیزیوتراپیست برای بیمار در نظر می گیرد موجب بهبود انعطاف پذیری و افزایش دامنه حرکتی مفصل لگن می شود.
در صورتی که آرتروز بحدی پیشرفت کرده باشد که با روش های غیرتهاجمی قابل کنترل نباشد جراحی به عنوان آخرین گزینه انجام می گیرد، جراحی تعویض مفصل لگن یکی از جراحی های موفق و رایج ارتوپدی در سالیان اخیر است که در مواردی که مفصل لگن دچار تخریب شدید شده باشد انجام می گیرد.
کلمات مرتبط :
آرتروز لگن – درمان آرتروز – فیزیوتراپی در اصفهان – مجهزترین کلینیک فیزیوتراپی در اصفهان – لیزر پرتوان در اصفهان – لیزر تراپی در اصفهان
